δυτικό υπόδειγμα, που σερνόταν από τις αρχές ’70…
Τόνοι πολιτικής αιθαλομίχλης εκτοξεύτηκαν από τον παραεφθαρμένο και συχνά δήθεν κοινοβουλευτισμό τα τρία προηγούμενα χρόνια. Πρωτοστάτες οι συστημικοί πολιτικοί που τον νομιμοποίησαν και διαμεσολαβητές τα μεγάλα ΜΜΕ με τους 100-200 φτιαγμένους μεγαλο-δημοσιογράφους που κάνουν συστηματική ψυχοθεραπεία και ψυχολογική τρομοκρατία πρωί-μεσημέρι-βράδυ. Από πίσω το ντόπιο σαπισμένο κεφάλαιο με τα λεφτά σε λίστες εξωτερικού, το ευρωπαϊκό με ναό την ΕΚΤ και το παγκόσμιο του οποίου οι γύπες που στόχο έχουν να κατασπαράζουν λαούς, στρώματα, τάξεις και μικρές χώρες και ΔΝΤ που ρίχνει τις πετονιές με πραγματικό ή λογιστικό χρήμα.
Που το πάνε λοιπόν;
Θεωρώ ότι όντως μπαίνουμε σε μια νέα τροικανή περίοδο με το Μνημόνιο ΙΙΙ, αλλά κυρίως με αποδοχή «Σαμαρά και συνοδοιπόρων» των εμπράγματων υποθηκών μέσω της τροποποιημένης δανειακής σύμβασης (ΦΕΚ 240, 12-12-2012). Για να το προσεγγίσουμε οφείλουμε να δούμε από μακριά, όχι μόνο τα κόμματα και τους βουλευτές που έχουν ετοιμάσει τα «τρία πακέτα» στη Βουλή με τα αντίστοιχα αδικήματα, αλλά και τα αντίστοιχα κατά σειρά προτεραιότητας πολιτικά σχέδια (ΝΔ-ΔΗΜΑΡ-ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Ανεξ. Έλληνες-Χρυσή Αυγή-κλπ), αλλά και τις φωνές του ΚΚΕ που επιμένει [9-1-2013) ότι «θέλει σκαμνί για Γιώργο-Παπαδήμο».
τις φωνές του ΚΚΕ. Οφείλουμε δηλαδή να δούμε τι περίπου θέλουν οι οικονομικές ελίτ και η τρόικά της, ενόψει της νέας κρίσιμης περιόδου που επιμηκύνουν εντέχνως…
1) Στη φάση αυτή ο λαός δεν είναι παίχτης, αλλά είναι θεατής. Μια μερίδα σκέφτεται, σχεδιάζει και δρα. Μια μεγάλη μερίδα λειτουργεί στις εξέδρες των ΜΜΕ ως «φιλοθεάμον κοινό». Γι αυτό λοιπόν επέλεξαν όχι μόνο την ώρα να παίξουν την «κάθαρση»., δήθεν αυτκάθαρρση της σαπίλας, αλλά να μας δείξουν με πυγμή ότι αυτοί είναι, αυτοί αποφασίζουν και εμεις απλώς στις εξέδρες της αρέννας. Και μας προκαλούν αν θέλουμε να βρούμε ηγεσία να κατεβουμε στους δρόμους με το επόμενο βήμα που είναι αναγκαίο: Την παλλαική απεργία διάρκειας έως εσχάτων. Και «εμεις» ή ψαχνόμαστε ή έχουμε παραδώσει τον πρώτο λόγο δια της «ανάθεσης» στους [δήθεν] ικανούς, κατά τα γούστα μας…
2) Ποιοι είναι επομένως στις απέναντι όχθες; Υπάρχει μια αντίθεση μεταξύ αυτών που φέρνουν στην επιφάνεια την λίστα Λαγκάρντ (1η στο τραπέζι εκβιασμών, αλλά και αποβλάκωσης) και αυτών που προσπαθούν να ξεμπερδεύουν από τη μια και να ξαναμοιράσουν την «τράπουλα». Να συμφωνήσουμε ότι στον κοινό παρονομαστή του κλάσματος βρίσκονται όλοι οι παίχτες του πλέγματος των ιστορικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων (πλήρης ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των δημόσιων αγαθών που μπορούν να γίνουν, ατομικές συμβάσεις εργασίας με κινεζοποίηση μισθών και συντάξεων, ύψη ανεργίας, μοντέλο Γουατεμάλας για την ανάπτυξη (ΕΟΖ), κατάλυση βασικών πυλώνων της εθνικής ανεξαρτησίας των μικρών κρατών, χειραγώγηση της πολιτικής και της γνώσης, αυταρχισμός μέχρι εμφανή κατάλυση των πυλώνων της αντιπροσωπευτικής αστικής δημοκρατίας). Και μαζί τους όσοι δεν επιθυμούν στην ουσία να ανατρέψουν τον πυρήνα αυτών των αναδιαρθρώσεων ή και διολισθαίνουν στην αποδοχή τους κάτω από διεθνή εκβιαστικά διλλήματα.
Στον αριθμητή βρίσκονται όσοι θέλουν να δείξουν ότι φέρνουν τώρα μια ψευτοκάθαρση χωρίς το λαό στο προσκήνιο και να ετοιμάσουν το τοπίο για την μετάλλαξη του ίδιου συστήματος εξουσίας, δημιουργόντας νέους όρους κεντρικού πολιτικού τοπίου και πλαισίου εξαπάτησης στο δρόμο της … επιμήκυνσης της πολιτικής τους. Ας δούμε λοιπόν τις τέσσερις προτάσεις από τις κονοβουλευτικές δυνάμεις.
3) Πρόταση ΝΔ-ΔΗΜΑΡ-ΠΑΣΟΚ με πιθανή Ιφιγένεια μόνο τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Δεν γνωρίζω εάν ήταν τόσο αφελής αυτός ο άνθρωπός τους για να αφήσει τρανταχτά στοιχεία για να θυσιαστεί μέχρι τέλους. Γι’ αυτό τις τελευταίες μέρες τοποθετεί το σύστημα δυο συνεργάτες λοχίες δίπλα του ως εναλλακτική λύση. Τους επικεφαλής του ΣΔΟΕ.
Η γνώμη μου είναι πως όποια και αν είναι η τεχνική στη βουλή με τις κάλπες (ανά πακέτο προτάσεων ή ανά πρόσωπο όπως ζητά το ΚΚΕ) η πρόταση τωης εσωτερικής τρόικας θα περπατήσει για πολύ καιρό. Θα αποτελέσει μια ζουμερή σαπουνόπερα και θα εκπέμψει μια αιθαλομίχλη για να μη βλέπουν οι πολλοί τι έρχεται στο βάθος, αλλά και να περνά με ψυχοθεραπεία τα υπάρχοντα και νέα βάσανα. Δίπλα στον Άκη του παλιού και λαϊκού ΠΑΣΟΚ θα βρίσκεται για καιρό ένας για λίγο καιρό φέρελπις του νέου μοντέρνου ΠΑΣΟΚ. Έτσι όλο το πλέγμα ΠΑΣΟΚ θάχει συμβολικά δήθεν καθαρθεί…
4) Πρόταση (τελική) ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με δίδυμη Ιφιγένεια. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνουκαι ο δημαγωγός Ευ. Βενιζέλος που δήθεν είναι ο νέος διωκόμενος Ανδρέας Παπανδρέου, κατά το «βρώμικο ‘89». Μόνο που εκείνος είχε ανδρωθεί μέσα στο λαό, ήταν ήδη πρωθυπουργός μια οχταετία, είχε ένα τεράστιο ΠΑΣΟΚ, αλλά και πάλι στο λαό απευθύνθηκε. Αντίθετα ο Ευάγγελος είναι αρχηγός του σωλήνα, έχει ήδη χάσει οριστικά το τραίνο της πρωθυπουργίας, διαχειρίζεται ένα ΠΑΣΟΚ που μπαίνει δεν μπαίνει σε επόμενη βουλή και φυσικά απευθύνεται στο σύστημα για να τον σώσει…
Το ερώτημα που με απασχολεί είναι γιατί τόσος λίγος ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ; Η αλήθεια είναι στις δυο τάσεις το νέου κόμματος η πλήρως συστημική τάση φαίνεται να επικρατεί (μέσα εκεί μάλλον κατασταλάζει η εναπομείνασα ΚΟΕ).
Το αριστερό ρεύμα με το 26% στην πρόσφατη συνδιάσκεψη είναι απλά αντιπολίτευση και έχει λίγους συμμάχους (βλέπε και Ζωή Κωνσταντοπούλου στις 10-01.2013 για ΓΑΠ) για να έβαζαν τελικά και τον ένα (ΓΑΠ) ή και τους δυο Πρωθυπουργούς στο κάδρο. Και ας υπάρχουν δημοσκοπήσεις που το 81% των ψηφοφόρων το …ζητά.
Έτσι ο Αλέξης Τσίπρας πατάει σε δυο βάρκες, αλλά όχι ακόμα για πολύ. Πάει στην Αργεντινή και Βραζιλία, παίζει με Αμερική αλλά ήδη ετοιμάζεται για τον… Σόϊμπλε και τους επικεφαλής του γερμανικού ιμπεριαλισμού μέσω των αποκιών χρέους: «Η καγκελάριος συναντάται μονάχα με ομότιμούς της. Θέλαμε να αποκτήσουμε μια επαφή, μια επικοινωνία φυσιολογική για να μην δημιουργείται η εντύπωση ότι υπάρχουν δύο αντίπαλα στρατόπεδα που δεν ανταλλάσσουν ούτε καλημέρα. Από εκεί και πέρα εάν στο μέλλον υπάρξει αυτή η δυνατότητα, εγώ δεν θα έχω καμία αντίρρηση».
Ο καιρός εγγύς για τις τελικές του αποφάσεις. Αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μείνει ίδιος μέσα σ’ αυτό το πανηγύρι. Όλα είναι ανοικτά. Το σίγουρο είναι ότι η ΝΔ τον τελευταίο καιρό οδηγεί τις δυο τάσεις του με τις υποτάσεις μέχρι και την σύγκρουση. Θα δουν πολλά τα μάτια μας… Και η ιστορία με τη βίλα είναι επιλεγμένη καταλλήλως.. Με ένα σμπάρο και άλλα τρυγόνια. Όμως παίζει και με τους σπινθήρες και με τα σπίρτα. Μη ξεχνάμε ότι είμαστε σε κοινωνικό τοπίο που ισχύει η θεωρία του χάους με την … μέλισσα…
4) Η πρόταση ΑΝ.ΕΛ. – Χρυσής Αυγής με το πακέτο των τεσσάρων. Οι δυο τσάροι με τους δυο πρωθυπουργούς στο… «σκαμνί». Η πρόταση κρύβει πολλά μυστικά, παρά το γεγονός ότι με την πρόταση έχει συμφωνήσει από… μακρυά και το ΚΚΕ 09-.01-2013:«…θα πρέπει να αναζητήσει ευθύνες και κάθε άλλου εμπλεκομένου, και ιδιαίτερα του Γεωργίου Παπανδρέου και του Λουκά Παπαδήμου πως ως πρωθυπουργοί είχαν την πρώτη τουλάχιστον πολιτική ευθύνη…». Το ΚΚΕ όμως δεν την υπέγραψε.
Φαίνεται ότι οι ψηφοφόροι και οπαδοί (οι ενεργοί πολίτες και στους δυο χώρους είναι πολύ λίγοι ακόμα) είναι μια κινούμενη άμμος μεταξύ τους, όπως με την ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ και ό,τι απέμεινε στο ΛΑΟΣ, με αιχμή την τιμωρία των «δωσίλογων». Και αυτή σηματοδοτούν, αφού είναι τελείως απίθανο να ψηφιστεί σ αυτή τη Βουλή τέτοια προανακριτική. Όμως αυτό που έχει πολιτική σημασία είναι ότι τελικά οι ΑΝΕΛ δέχτηκαν δια τεθλασμένης να συνυπογραψούν μαζι με τη Χ. Α. (και τον Ν. Νικολόπουλο) μιας τέτοιας στρατηγικής σημασίας πακέτο. Κανείς δεν μπορεί να μας πείσει, τώρα που έγινε η αρχή, ότι θάναι το τελευταίο. Και κανείς δεν μπορεί να μας απαγορεύσει να σκεφτόμαστε μια πιθανή αλλαγή εντός του συστήματος και του όποιου κοινοβουλευτισμού κοινή στρατηγική. Ειδικά μετά το πρώτο ξεγύμνωμα από την ομάδα «Μαρκόπουλου-Ζώη-Μανώλη – Κουράκου»..
5) Τι θα κάνει το ΚΚΕ; Στην πολιτική απομόνωση εντός του κοινοβουλίου, ως απόρροια της γενικότερης στρατηγικής του στο λαό, στα συνδικάτα, στην τοπική αυτοδιοίκηση, τις γειτονιές αλλά και στην πορεία που έχει κάνει στην άκρη τα ζητήματα του ιμπεριαλισμού, συρόμενο (;) σε μια τροσκιστικού τύπου ιδεολογία δεν γνωρίζουμε τελικά τι θα κάνει στη Βουλή.
Ακόμη και αν η πρόταση του για τέσσερις κάλπες (μια ανά πρόσωπο και πακέτο ενδεχόμενων κατηγοριών) γινόταν αποδεκτή από την εσωτερική τρόικα (ΝΔ-ΔΗΜΑ-ΠΑΣΟΚ), πράγμα όχι πολύ πιθανό, τελικά υπάρχει πιθανότητα να παραπεμφθούν οι δυο πρωθυπουργοί τώρα; Αμφιβάλλω. Κατά τη γνώμη μου ο Σαμαράς θα στηρίξει πλήρως τον Βενιζέλο τώρα και δεν θα δεχτεί να παίζει με την πιθανότητα να του τιναχτεί τώρα η κυβέρνηση στον αέρα από δικούς του αντιπαπανδρεϊκούς – αντιβενιζελικούς βουλευτές… Εκτός και αν τους ελέγχει πλήρως; Αλλά αυτό ακούγεται πια αστείο σε αυτή την κινούμενη άμμο…
Το θέμα για το ΚΚΕ είναι ότι δεν κάνει υπόθεση του λαού την κάθαρση, αφού ακόμα φυσά και το γιαούρτι του1989… Όμως σε ένα θέμα έχει πολύ, μα πάρα πολύ δίκιο:«…Τα δισ. που περιέχει η λίστα Λαγκάρντ και άλλες λίστες, πολύ περισσότερο ο αμύθητος πλούτος που στοιβάζεται σε τράπεζες του εσωτερικού και του εξωτερικού, χωρίς να υπάρχει σε καμιά λίστα, δεν προέκυψαν από το πουθενά. Δεν έχουν καταθέσεις στην Ελβετία και «οφ σορ» εταιρείες οι λαϊκές οικογένειες και οι μεροκαματιάρηδες στην Ελλάδα, αλλά οι μεγαλοεπιχειρηματίες και τα στελέχη των πολυεθνικών ομίλων…».
6) Μένουν ακόμα δυο ερωτήματα: Τι κάνουν οι μικρές εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις και η πραγματική τρόικα; Η απάντησή μου είναι απλή και λιτή. Οι πρώτες είναι πολιτικά με μικρή δύναμη ισχύος και επομένως προς το παρόν ακίνδυνες παρά τις αναλύσεις τους. Η άλλη σχεδιάζει μέσα κόμματα στη βουλή θα ψηφίσουν για την δημιουργία σαπουνόπερας και αιθαλομίχλης. Των ανταρτών μη εξαιρουμένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου